Ne kadar kaldığını görmekti, her durakta dönüp de ardıma bakmamın sebebi. Her önüme dönüşün getirdiği mutluluk ise beş dakika daha uyuyabilmek gibiydi. Daha vardı. Yetmezdi, ama daha vardı. Son bir parçası kalmış çikolata gibiydi tıpkı; başkasıyla paylaşılmak istenmeyen, hepsi kendine kalsın istenen. Hayatımın en bencil anıydı bu yüzden, yine de küçücük bir pişmanlık bile duymadığımdı. Derin derin içime çekmemin sebebi de buydu. Bir daha olmazsa diye, başka bir koku bilmeyeyim diye...
Bunları ben davet ettim kendime, hepsini biliyordum. Şişenin biteceğini de bildiğim gibi... Bir şişe daha başlamadı o gün. Ama o yol bitmedi hiç. Aklımda akıp duruyor.
Bunları ben davet ettim kendime, hepsini biliyordum. Şişenin biteceğini de bildiğim gibi... Bir şişe daha başlamadı o gün. Ama o yol bitmedi hiç. Aklımda akıp duruyor.
